Bir müzik albümü hakikaten binbir emekle çıkıyor.
Albüme hangi şarkıların gireceğinin seçiminden şarkıların okumalarına kadar, albüm fotoğraflarından şarkıların sıralamasına ve albüm dizaynına kadar onlarca kişinin parmak izi değiyor o albümün her bir yanına.
Bu noktadan bakınca işte bu süreci çok “önemsiyorum”. Bu işinin hakkını vererek yapanlar ile sallabaş yapanların farkı zaten albümü elinize aldığınızda kendini hissettiriyor, dinledikçe belirginleşiyor.
Yeni çıkmış bir albümünün alıcısıyla ilk buluştuğu zamanda önyüz şüphesiz çok etkili oluyor. Ve inanın bana o albüm, şarkılarıyla olduğu kapağıyla hatırlanıyor.
Bir Sertab Erener “Lal” denince Sertab’ın güllerle süslü o naif bakışlı kırmızı albüm kapağı akla geliyor. Aynı şekilde Sezen Aksu “Deli Kızın Türküsü” deyince de çimenler üzerinde bir evin önünde ayakta duran Sezen benzeri küçük kız figürü... Candan Erçetin’in Elbettesi de, koyu yeşil bir arka fonda kırmızı bir sedirde iki elleri yanda siyah elbisesi ve kızıl saçlarıyla olanca asaletiyle oturan Candan fotoğrafıyla hala mim gibi akıllarda.
Kötü albüm kapağı da tabi ki ters etki uyandırabiliyor. Geçen gün bir müzikmarkette dolaşırken “Aaa burası erotik film mi satmaya başlamış” diye düşünmemi sağlayanTuğba Ekinci’nin 100 Derece single ı da buna bir örnek.
Albüm kapağındaki başarı içindeki şarkılarla da birleşti mi o albüm tadından yenmiyor ve arşivinizin bir elemanı oluveriyor.
Albüm kapaklarının başarısı yıllar sonra akıllarda kalarak ölçülebilirken şarkıların başarısı da yine yıllara meydan okuyuşuyla ölçülebiliyor.
Bir şarkı şarkıcısının 10 yıl sonraki konserinde o şarkıcının yeni çıkan albümlerine rağmen hala repertuarında yer bulabiliyorsa başarısını zaten kanıtlamış, hak ettiği değeri bulmuş oluyor.
Zaman her başarıyı tüm çıplaklığıyla gösteriyor.
